پیرامون تکنولوژی

بسم الله النور

از خود تکنولوژی تا کنون تعاریف متعددی ارائه شده است، طارق خلیل در کتاب مدیریت تکنولوژی، آن را تمام دانش، محصولات، فرایند ها، ابزار ها، روش ها و سیستم هایی که در جهت ساخت کالا ها و ارائه ی خدمات به کار گرفته می شود، میداند، زلنی نیز آن را ابزاری میداند که به وسیله ی آن می توانیم به اهداف خود دست یابیم(کتاب مدیریت تکنولوژی)، رابینز نیز در کتاب مدیریت سازمان آن را اطلاعات، تجهیزات، فنون و فرایند های لازم برای تبدیل نهاده به ستاده میداند.

تمامی تعاریف مذکور تکنولوژی را به عنوان یک مسیر تعریف می کنند که می تواند ما را از یک نقطه ی شروع، به صورت علمی، به اهداف تعریف شده برساند.

برای دست یابی به چنین مسیری، روش های متعددی تعریف شده است؛ کشور های پیشگام در امر توسعه( کشور های توسعه یافته  صنعتی) گاها سازندگان این تکنولوژی به عنوان مسیر هستند و از آن جایی که توانسته اند با تکنولوژی خود جو غالب تجاری جهان را به سمت جذب محصولات ساخته شده ی خود سوق دهند( در حقیقت این پیشگامی تبدیل به نوعی برند برای کشور های توسعه یافته شده است)،کشور های در حال توسعه برای عقب نماندن از آنها باید دست به انتقال تکنولوژی بزنند؛ با توجه به این که کشور ما از داشتن بسیاری از تکنولوژی های روز دنیا محروم مانده و صنعتی شدن و رسیدن به سطح و تراز کشور های صنعتی و نیز ،برای رهایی یافتن از بند استعمار کشور های توسعه یافته و صنعتی که از وجود این خلاء(نبود تکنولوژی روز دنیا در بسیاری از بخش های صنعتی ما )نهایت استفاده را کرده اند و به گونه ای ما را محتاج تکنولوژی های خود نموده اند تا از کشور ما نهایت صرفه ی اقتصادی را ببرند و حتی به دلیل پاره ای از مسائل مارا از داشتن بعضی از تکنولوژی ها محروم داشته اند، نیاز به به دست آوردن تکنولوژی در همه ی بخش های صنعتی داریم .

همانگونه که گفته شد یکی از روش های بدست آوردن تکنولوژی انتقال آن از کشور های صاحب تکنولوژی به کشور های فاقد آن است.

در مطالب بعدی، به روش های انتقال تکنولوژی و ارتباط آن با دیپلماسی اقتصادی خواهیم پرداخت.